Standpunten

Betalingsverkeer moet snel, veilig en efficiënt zijn tegen de laagst mogelijke kosten. Omdat consumenten steeds minder contant geld gebruiken, is het private deel (via commerciële banken) in Nederland al veel groter dan het publieke deel (contant geld) vanuit de centrale bank. Ondernemers merken dat verschil niet. Centrale banken, overheden en de Europese Commissie wél. Die streven naar betalingsverkeer als publiek anker en als middel om in Europa meer autonoom te worden (minder afhankelijk van betaaldienstverleners van buiten EU). De businesscase voor ondernemers en consumenten moet echt nog verder worden uitgewerkt.

Wat vindt de RND ervan?

In principe moet elke ondernemer altijd zelf kunnen kiezen met welk betaalmiddel waar betaald zou kunnen worden. Zeker als de ondernemer de kosten ervan voor zijn rekening neemt. Nu echter in Europa een politieke keuze gemaakt lijkt te worden om de acceptatie van contant geld te verplichten en in het kielzog daarvan óók de digitale euro, komt de ondernemer klem te zitten tussen de klant en banken/intermediairs. Dat vraagt om wettelijke maximering van de tarieven.

RND verwelkomt de digitale euro - zoals we die nu kennen uit de ontwerpfase in mei 2023 - als een algemeen aanvaarde, kostenefficiënte aanvulling op de huidige mix aan betaalmiddelen. Vooral vanwege de offline, anonieme versie die voor winkeliers een prima terugvaloptie kan zijn nu contant geld dat niet meer kan waarmaken. Om acceptatie door retailers te bevorderen, moeten de acceptatiekosten voor ondernemers zo laag mogelijk zijn, zo mogelijk zelfs nul. Zeker als acceptatie verplicht wordt en winkeliers niet kunnen onderhandelen over tarieven. Verder moet privacy maximaal zijn en mag de digitale euro nooit ‘programmeerbaar’ worden.

Wat gaat de RND doen?

• RND dringt er op aan dat de business case, compensatieregeling en kostenstructuur concreter worden.
• RND dringt aan op gelijktijdige invoering van de online digitale én de offline versie. We vragen ook te kijken naar een vorm van ‘uitgestelde betaling’ (buy now, pay later), een terugkerende herhaalbetalingen voor abonnementen én mogelijk een cadeaukaart;
• De RND dringt er bij DNB, ECB en Europese Commissie op aan dat het systeem voor ondernemers goedkoper moet zijn dan het huidige meest efficiënte digitale betaalmiddel (‘pinnen’). Omdat centrale banken de scheme kosten voor rekening nemen, is alleen sprake van processingkosten en een ‘inter PSP-tarief’ tussen issuers en acceptant.
• RND wil dat tarieven worden gemaximeerd als daadwerkelijk sprake is van een wettelijke acceptatieplicht. Ondernemers zitten klem tussen consument (“gratis”) en Payment Service Provider (PSP) die kan vragen wat hij wil in een markt met maar weinig aanbieders.
• De RND pleit voor het wettelijk te hanteren principe “centen in plaats van procenten’, omdat het gaat over een transactionele dienstverlening waar de hoogte van het bedrag niets uitmaakt voor de gemaakte kosten. Een percentage van de omzet (ad valorem) kán werken bij kredietverlening (buy now pay later) en creditcards, maar niet bij ‘gelijk oversteken’ (pinnen, digitale euro)
• RND wil dat overheidsfinanciering (voor het financieren van het opstarten van het systeem) ook op tafel moet liggen, aangezien acceptatie een politieke keuze is
• RND vraagt om aan te sluiten op bestaande Europese systemen, zoals SCT Instant betalingen. Zo worden kosten laag gehouden en houden we de kassaomgeving eenvoudig.
• Toonbankondernemers zijn toegewijd aan het bestrijden van criminaliteit. Om die reden geven wij de voorkeur aan de voorgestelde limieten voor het aanhouden van contanten. Deze limiet moet gekoppeld zijn aan het in te stellen maximum voor het aanhouden van geld bij de ECB in de digitale wallet.